Uwaga: Podpisy zbieramy do piątku 20 maja, a na ręce Rady Miasta Białystok składamy w piątek!
Dlaczego Nora Ney na matronkę ulicy?
- wychowana w Białymstoku, aktorka żydowskiego pochodzenia, jedna z największych gwiazd przedwojennego kina, w 1932 roku okrzyknięta “Królową Polskiego Ekranu”,
- była ważną postacią w historii Białegostoku,
- w tym roku przypada 110. rocznica urodzin artystki,
- w Białymstoku jest tradycja nadawania ulicom imion związanych z tym miastem ludzi, urodzonych białostoczan, osób zasłużonych dla miasta lub też regionu. Swoją ulicę ma twórca języka esperanto – Ludwik Zamenhof, lekarki – Irena Białówna i Berta Szaykowska, architekt – Stanisław Bukowski, reżyserka – Tamara Sołoniewicz, patron Białegostoku – bł. ks. Michał Sopoćko,
- Nora Ney przez lata była zapomniana, tym istotniejsze jest przywrócenie pamięci o tej ważnej dla historii kina postaci, a także podkreślenie jej związków z miastem,
- Nora Ney jest też ważna dla historii kobiet w Polsce, jako przykład kobiety odważnej i bezkompromisowej, która podążała za swoimi marzeniami,
- ulica, która ma nosić imię Nory Ney znajduje się w historycznej części Białegostoku – na Bojarach. W tym kwartale już nadano ulicom imiona ważnych dla historii miasta osób, jak wspomniany już wcześniej Bukowski.
Nora Ney jako Sonia Nejman urodziła się w 25 maja 1906 roku w małej wsi Sielachowskie (Szelachowskie) niedaleko Białegostoku. Po kilkuletnim pobycie w Baku (Azerbejdżan) rodzina Nejmanów wróciła do Białegostoku, gdzie Nora rozpoczęła naukę w prywatnym gimnazjum koedukacyjnym Druskina. Po maturze wyjechała do Warszawy, gdzie rozpoczęła naukę w Instytucie Filmowym Wiktora Biegańskiego. Zadebiutowała w 1926 roku niewielką rolą w grotesce „Gorączka Złota”. Później grała m.in. w „Czerwonym Błaźnie”, „Zew morza”, „Kwiecie Pustyni”, występowała w najlepszych warszawskich kabaretach. Swoją ostatnią rolę zagrała w „Doktorze Murku”. Po wybuchu II wojny światowej wraz z córką uciekły, po wojnie wróciła na krótko do kraju, a następnie wyjechała do Stanów Zjednoczonych. Do kraju już nigdy nie wróciła. Praca w amerykańskich filmach była nieosiągalna, barierą okazała się nieznajomość języka. Propozycję pracy w Teatrze Żydowskim musiała odrzucić, ponieważ nie znała języka jidysz. Zajmowała się m.in. archiwizowaniem dokumentów w firmach, opieką nad dziećmi czy osobami starszymi. Zmarła 21 lutego 2003 roku w Encinitas w Kalifornii, miała wówczas 97 lat. (za portalem herstoria.pl)
DZIEW/CZYNY 